5 Simple Techniques For wiersz o morzu

5 Simple Techniques For wiersz o morzu

Blog Article

Czasami, upojony błękitem przeźroczy, Błądząc okiem po morzu słodkim i po niebie, Zapominam o wszystkim i zamykam oczy, A kiedy zamknę oczy — znowu … Przeczytaj wiersz

„Szron starożytnego marynarza” Samuela Taylora Coleridge'a (1798) to przypowieść domagająca się szacunku dla stworzeń Bożych, wszystkich stworzeń wielkich i małych, a także dla imperatywu narratora, pilności poety, potrzeby nawiązania kontaktu z publicznością. Rozpoczyna się najdłuższy wiersz Coleridge'a:

Taka obawa ciągle mnie nurtowała przy wyborze zbioru. Jednak przyznaje, że autorzy stanęli na wysokości zadania i dostałem fajne wiersze o tematyce... więcej mniejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo to

Jednak ze względu na swój ogrom pozostaje wiele tajemnic. Przyczyniło się to accomplish tego, że wiersze o morzu obfitują w literaturę.

Jako młody człowiek wykonywał wiele prac dorywczych, z których jeden był marynarzem, co zaprowadziło go do Afryki i Europy. Być może ta wiedza o oceanie podpowiedziała temu wierszowi z jego zbioru „The Weary Blues”, wydanego w 1926 roku.

Zew morza, kontrast między życiem na lądzie i na morzu, między domem a nieznanym, to nuty często rozbrzmiewane w melodiach poezji morskiej, jak w często recytowanej tęsknocie Johna Masefielda w tych dobrze znanych słowach z „Morskiej gorączki”. (1902):

W złote południe od dalekich Tatr Nad Helu ciche i błękitne wody Przyleciał nagle ciepły halny wiatr, Aby pohulać tak...

„O morze! Jakże często zda mi się, że łowię/ Uchem szum twych ogromnych wód i w tej muzyce/ Słyszę mistycznych epok głuche tajemnice…”. Kazimierz Przerwa-Tetmajer, „Morze”

przez A co dostała żona żołnierza Ze starej stolicy Pragi? Z Pragi dostała pantofelki – Liścik niewielki i pantofelki. To dostała ze starej Pragi.

Oczywiście odwiedzamy też inne morza, zachwycamy się nimi, ale do naszego wszyscy mamy chyba sentyment.

Te cytaty o morzu z pewnością pozwolą lepiej wczuć się w wakacyjny klimat. Jedne skłonią Was do uśmiechu, a inne być wiersz o morzu może i… refleksji. Dobrej lektury! Niech płyną morskie złote myśli…

„Już nie ma dzikich plaż/ Na których zbierałam bursztyny/ Gdy z psem do Ciebie szłam/ A mewy ósemki kreśliły, kreśliły/ Już nie ma dzikich plaż/ I gwarnej kafejki przy molo/ Niejedna znikła twarz/ I wielu przegrało swą młodość, swą młodość”. Irena Santor, „Już nie ma dzikich plaż” (autor tekstu: Krzysztof Logan-Tomaszewski)

Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik. Statystyka Statystyka

przez Powiał wicher bujny — i szeleszcząc wpada W rozpoztarte żagle, szamoce linami, Pełnemi go garnie łakomie piersiami Wędrowna na łodzi gromada. Dalejże na morze!

przez Przyjdę do ciebie w północ ciemną, z nowiem… Drogę przez półmrok wskaże mi tęsknota… A ty, choć o swym przyjściu nie powiem, Wyjdziesz i sama otworzysz mi wrota.